Annabel Monaghan zaczynała od pisania książek dla młodzieży oraz felietonów. Pochodzi z Kalifornii, a dorastała w Los Angeles. Zanim w ogóle zajęła się pisaniem pracowała „przez chwilę” jako bankier inwestycyjny. Obecnie mieszka na przedmieściach Nowego Jorku z rodziną i psem.
Na naszym rynku ukazała się jej „Nora, tego nie ma w scenariuszu”.
okładkowo
Nora Hamilton świetnie zna się na miłości. Przynajmniej teoretycznie. Pisanie romantycznych scenariuszy filmowych to przecież jej zawód.
Kiedy jej mąż zostawia ją wraz z dwójką ich dzieci, Nora rozpad swojego małżeństwa zmienia w najlepszy scenariusz, jaki kiedykolwiek napisała. Tekst Nory staje się kanwą dla wielkoekranowej produkcji, a jej stuletni, malowniczy dom w Hudson Valley – planem filmowym.
Życie Nory już nigdy nie powróci w utarte koleiny, szczególnie że w roli jej byłego męża obsadzono Leo Vance’a – obecnie najseksowniejszego aktora na świecie.
Po zakończeniu zdjęć Leo nie kwapi się do opuszczenia domu Nory. Ma za to dla niej propozycję nie do odrzucenia: tysiąc dolarów za każdy dzień spędzony pod jej dachem. Tydzień z dala od hoteli i blichtru, w rodzinnej atmosferze. Siedem dni może minąć w okamgnieniu, może też wydawać się wiecznością. Siedem dni to wystarczająco długo, by się zakochać. I wystarczająco długo, by złamać komuś serce.
A ja tam lubię od czasu do czasu przeczytać lekką komedię, a już zwłaszcza romantyczną. „Nora, tego nie ma w scenariuszu” do takich szybko czytających się historii właśnie należy. Składowe powieści czyli lekkim styl, subtelny dowcip i empatia jaką autorka darzy swoich bohaterów, sprawiają, że książka jest swoistym „plasterkiem” po ciężkim dniu, lub złapaniem oddechu na (nawet krótkim) urlopie. Czyta się szybko, be też nie jest zbyt obszerna.
Mimo lekkości w formie podania książka skłania do refleksji, nad nami samymi, nad tym jacy jesteśmy, za czym tęsknimy, o czym marzymy i czego się obawiamy.
Warto sięgnąć po nią nie tylko dla relaksu.
